Drzwi holenderskie

Drzwi holenderskie, charakteryzuje poziomo dzielone skrzydło składające się dwóch niezależnie otwieranych części – dolnej i górnej. To staromodne rozwiązanie znane już w XVII-wiecznej Holandii, współcześnie przeżywa swój comeback jako oryginalne drzwi wejścia głównego albo komfortowe rozwiązanie drzwi prowadzących do ogrodu.

Drzwi holenderskie – skąd taka nazwa?

Drzwi dwupoziomowe stały się niezwykle popularne w XVII wieku w Królestwie Niderlandów. Znane są również w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej – a szczególnie holenderskich obszarach kulturowych, takich jak Nowy Jork czy New Jersey. Do rozpowszechnienia tego rozwiązania przyczynili się holenderscy kolonizatorzy Nowego Świata. Drzwi holenderskie stosowane są również w amerykańskich domach typu bungalow.

Po co stosowano drzwi dwupoziomowe?

Zamknięcie dolnej części miało uniemożliwiać wchodzenie zwierzętom gospodarskim do domu oraz stanowić barierę przed opuszczaniem domu przez dzieci. W drzwiach holenderskich stosuje się okucia, które umożliwiają w razie potrzeby równoczesne otwieranie dwóch części skrzydła.

Różne nazwy tych samych drzwi

Odmienne nazwy określają te same drzwi w różnych krajach.  W polskiej literaturze można spotkać termin drzwi dwupoziomowe [1]. Nazwa drzwi stajenne nie odzwierciedla szerszego zastosowania tego rodzaju drzwi, także w budownictwie mieszkalnym. Niemiecka nazwa Klöntür sugeruje, że otwarcie górnej części skrzydła umożliwiało plotkowanie z sąsiadami.

Rozwiązanie drzwi dwupoziomowych przeniknęło z budownictwa do motoryzacji. W USA drzwi dwupoziomowe stosowane są w zabytkowych wagonach kolejowych oraz niektórych minivanach.

Literatura:

[1] Jan Tajchman, Drewniane drzwi zabytkowe na ternie Polski