Styl prowansalski – dlaczego go nie lubię?

Każdy, kto śledzi kolorystyczne trendy wnętrzarskie, wie, że kolorem roku 2018 (wybranym przez Instytut Pantone) jest Ultra Violet. Dla mnie to wystarczający powód, żeby napisać o STYLU PROWANSALSKIM, który na dobre zagościł we wnętrzach domów Polaków; a często występującym tłem dla jego bielonych mebli jest właśnie fiolet.

Zacznijmy jednak od początku – oto garść informacji:

1. Prowansja to malowniczy region południowo-wschodniej Francji; znany z Lazurowego Wybrzeża, słynnych ośrodków wypoczynkowych, hoteli, marin. Jednym słowem – idealna sceneria do filmów z Jamesem Bondem.
2. Charakterystyczną rośliną tego regionu jest LAWENDA, której kolor (łagodny fiolet) przewija się we wnętrzach domów w stylu prowansalskim. Zioła prowansalskie (stałe dodatki pizzy) to między innymi: bazylia, tymianek i rozmaryn.
3. Prowansja to przede wszystkim WIEJSKI region rolniczy o łagodnym śródziemnomorskim klimacie. Łatwo zrozumieć zatem próby odtworzenia przez turystów we własnych wnętrzach atmosfery „swojskości” wiejskich domów po powrocie ze słonecznej Riwiery.

Musimy pamiętać, że „styl prowansalski” prezentowany w katalogach międzynarodowych sieci handlowych oferujących meble i artykuły wyposażenia wnętrz to często wersja ‘light’ prawdziwego stylu.

 Kuchnia w stylu prowansalskim, źródło: www.yandex.ru

Meble:

Meble prowansalskie są drewniane w kolorze naturalnym lub bielone. Wyglądają jak ogołocona wersja stylu Ludwika XV, (m.in. wygięte przednie nóżki krzeseł, konsol, sekretarzyków i stolików), ale posiadająca mniej zdobień, pozbawiona złoceń i blichtru. Styl prowansalskim nie uzewnętrznia zamożności właścicieli. Tapicerki krzeseł wykonywane z tkanin obiciowych o prostszym wzorze, często gładkim. Prosty frez stanowi często jedyny motyw dekoracyjny.

Fronty mebli:

Fronty drewniane frezowane i postarzane za pomocą przecierania ręcznego. Wśród mebli kuchennych oraz w jadalniach popularne witryny oraz ażurowe drzwiczki w kredensach. Okucia uchwytowe: klamki, gałki, uchwyty to często staroświeckie porcelanowe elementy. Jeśli nie wiesz jakie wybrać, a chciałbyś nadać swojej szafce prowansalski look, idź do castoramy i spytaj staruszki, jakie by wybrała 🙂 Wśród występujących często motywów zdobniczych: kłosów, owoców i kwiatów na pierwszym miejscu wymienić należy lawendę, oliwki i cykady.

Posadzka z kamieni naturalnych w jadalni, źródło: www.voffca.com

Tkaniny:

Tkaniny pasujące do klimatu ‘wiejskiej posiadłości’, czyli o fakturze lnu i wzorach kwiatowych występują jako tkaniny obiciowe mebli tapicerowanych, zasłony okienne, na abażurach lamp.

Dodatki:

Wiklinowe koszyki, świeczki (najlepiej pachnące lawendą), naczynia (talerze, miski, filiżanki) i flakony po wszystkim co wygląda wystarczająco staro i hipstersko, żeby ustawić w prowansalskim salonie.

Wyeksponowane belki stropowe i nieotynkowane fragmenty ścian, źródło:www.k5k.us

Kolorystyka:

Odcienie pasteli, biel, ecru oraz fiolet. Oprócz tysięcy farb z mieszalnika możemy zakupić gotową emulsję, której nazwa sugeruje związek z naszym tematem.

Dulux Kolory Świata, czyli lateksowe emulsje do ścian i sufitów w macie – jeśli wierzyć producentowi – inspirowane „najpiękniejszymi zakątkami świata”. Kolekcja Prowansja zawiera 9 farb w odcieniach różu i fioletu. Ich nazwy nic mi nie mówią, ale ktoś postarał się, żeby wymyślić: Ogrody Magnolii, Różane Perfumy, Kwitnącego Migdałowca, Czar Prowansji, Fiołka Alpejskiego, Zapach Prowansji, Wrzosowy Świt, Kwiat Rozmarynu oraz Lawendową Dolinę.

Bondex w nazewnictwie poszedł o krok dalej i jedna z jego farb hybrydowych nazywa się „piękny sen o Prowansji” 🙂

Meble prowansalskie – czy naprawdę kiedyś były modne?

Przejdźmy do meritum. Styl prowansalski w oryginalnej wersji może być znośny. W Prowansji. Kiedy podjeżdżasz z dziewczyną Bugatti 16.4 Veyronem do wiejskiej posiadłości w stylu prowansalskim. Jego polska wersja jest dla mnie mało autentyczna – zwłaszcza „przecierki” i celowe postarzanie „fabrycznie” nowego mebla. Styl prowansalski mógłbym streścić w trzech prostych słowach – jest swojski, wiejski i uroczy. Właśnie dlatego go nie lubię 🙂